Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Ξημερώνει

Ξημερώνει.Ξανά. Ίσως κάπου εδώ να θέλω να μυρίσει το δωμάτιο ζεστό καφέ, να κάτσω να τον πιω σε μία καρέκλα μπροστά από το παράθυρο κοιτάζοντας να ανεβαίνει ο ήλιος ψηλά ..Ίσως να προσποιηθώ ένα χαμόγελο και να κρύψω ένα δάκρυ. Ίσως όμως έρθει πρώτο το δάκρυ και ύστερα το χαμόγελο.

Είναι Γενάρης και αν μη τι άλλο κάνει πολύ κρύο.Και έξω και μέσα.Χθες κοιμήθηκα λιγάκι.Πριν με πάρει ο ύπνος ήμουν λίγο ανήσυχη αλλά ευτυχισμένη. Όταν ξύπνησα όμως ο κόσμος άλλαξε. Ξανά.

Η ζωή αλλάζει μέρα με τη μέρα .. με τους ρυθμούς που εμείς της δίνουμε.

Ίσως αποφασίσω να είμαι λίγο πιο δυνατή. Θα φαίνεται πως δεν θα πονώ.

Τώρα θα χαμηλώσω το φως..
Κάτι σβήνει..κάτι ανάβει..
Μόνο μέσα μου δεν ξημερώνει ποτέ.

Ίσως κάπου εδώ θα πάω να φτιάξω τον καφέ που λέγαμε.
Ας βάλω και λίγη μουσική.Θα ανάψω και ένα τσιγάρο για να το πηγαινοφέρνω από το βρόμικο τασάκι μου, στα τρεμάμενα χέρια μου, στα σκισμένα μου χείλη.

Ξημερώνει.