Εμείς.

Μπαίνοντας στον κόσμο σου ήμουν πολύ διστακτική
Μου κράτησες το χέρι και περπατήσαμε μαζί ως το τέλος του δρόμου
Μου μιλούσες όμορφα και εγώ άκουγα κάθε σου λέξη..μόνο όταν σε κοιτούσα μου ξέφευγαν μερικές και χανόμουν αλλά μου έσφιγγες το χερι και ξυπνούσα από τον λήθαργο της γοητείας σου..
Δεν μιλούσα γιατί δεν ήξερα τι να πω. Ίσως να το έχεις νιώσει και εσύ αυτό..Να έχεις τόσα να πεις αλλά να μην βρίσκεις τις λέξεις. Δεν ήθελα να σε πληγώσω,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Θυμάμαι καθώς η βροχή έπεφτε επάνω μας να περπατάς κοιτώντας χαμηλά..προσέχοντας την δομή των λέξεων σου..ψάχνοντας λέξεις..τρόπο..ουσία..και νόημα. Κάπου κάπου γυρνούσες και μου χαμογελούσες ,και χαμογελούσε και ο κόσμος μου μαζί σου.

Όταν ένιωθα τα χέρια σου επάνω μου,την αγκαλιά σου και τη ζεστή σου ανάσα στο αυτί μου,ήθελα να μπορούσα να σε κρατήσω για πάντα εκεί.

Αυτό που θέλω να ξέρεις είναι ότι είσαι κάτι μοναδικό..και υπέροχο. Για μένα.
Συγνώμη.
Ίσως ναι..αυτό έλειπε..ένα φιλί.