Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

25 και σήμερα..




Σήμερα νιώθω πάλι την γεύση της απαίσιας βότκας στα χείλη μου..στο στομάχι μου..και ύστερα στα ξερατά κάτω στο πάτωμα. Σήμερα νιώθω δύο χεριά να με σέρνουν στο πάτωμα και να μου φωνάζουν..δεν θυμάμαι τι ακριβώς..δεν μπορώ να ακούσω..θέλω όμως να μιλήσω αλλά δεν μπορώ..δεν βγαίνουν οι λέξεις. Ουσιαστικά δύο λέξεις που γίνονται μία "σ' αγαπώ".

Νιώθω το νερό να τρέχει σε όλο μου το σώμα,ξεπλένοντας τον εμετό από πάνω μου,όμως αν και μούσκεμα τα δάκρυα μου ξεχωρίζουν και είναι πιο καυτά από το νερό. Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι αν το νερό ήταν ζεστό..έχω χάσει κάθε αίσθηση του κορμιού μου,αλλά δεν μπόρεσα να απορρίψω και τον πόνο της ψυχής μου..αλήθεια τα δάκρυα έκαιγαν στα μάγουλα μου ή έσταζαν καυτά στην καρδιά μου; Ούτε αυτό είμαι σε θέση να απαντήσω..όλα είναι τόσο θολά..δεν μου αρέσει καθόλου..δεν μπορώ να δω μπροστά μου..πριν λίγες ώρες ευχόμουν να πεθάνω και τώρα επιτέλους..ΌΧΙ ,ΟΧΙ γιατί να φωνάξεις ασθενοφόρο;; όχι δεν θέλω να πάω νοσοκομείο!! ΌΧΙ ΌΧΙ!! Πιο ταξί μου λες;;; Άκουσε με!! Δεν μπορώ να κουνηθώ! Μην με σέρνεις άλλο μέσα στο σπίτι..μην μου λες να βάλω τα ρούχα μου..δεν μπορώ..μόνο τις πιτζάμες μου θέλω..μόνο αυτές..και άφησε με στο κρεβάτι να πεθάνω μόνη μου..να σκοτώσω άλλη μια δώρα..δεν πειράζει..δεν είναι η πρώτη φορά..αν και είναι κάπως διαφορετικά τώρα και

Φοβάμαι..αλλά κάθε άγνωστο είναι τρομακτικό στην αρχή..μετά το μαθαίνεις..αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρη αν το συνηθίζεις..τουλάχιστο σε τέτοιες περιπτώσεις..

Ει! Τώρα γιατί θύμωσες;; Μόνο να ξαπλώσω ήθελα!! Σε παρακαλώ άφησε με να ησυχάσω..σταμάτα να με πιέζεις..σταμάτα δεν μπορώ.Δεν θέλω να πάω στον[..] δεν είμαι καλά σε παρακαλώ! Ω..θεέ μου..άκουσα την πόρτα..γιατί έκλεισε;; Πότε θα ξανά μπει μέσα;;

Σκοτάδι..

Το κεφάλι μου..πονάω..αλλά νιώθω τα πόδια μου..μπορώ να σηκωθώ και να περπατήσω..τι;;; 25;; Ποιος θα περίμενε να περάσω έτσι αυτή την μέρα;; Τη ειρωνεία..δες με μπορώ και χαμογελάω.

Το αγαπάω αυτό το αρκούδι! ήταν μαζί μου..όλες αυτές τις δύσκολες ώρες..κάθε μέρα.

Δεν θυμάμαι πότε άνοιξε ξανά η πόρτα..ούτε θυμάμαι πόσες ώρες κοιμήθηκα..

..αλλά και αν άνοιξε η πόρτα..δεν γύρισε ποτέ αυτός που με αγαπούσε.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Η συμπεριφορά μας και η αποδοχή ή η απόρριψη από τους γύρω μας. Οι επιλογές των άλλων και η αξιολόγηση τους





Εντάξει..αλλά ΩΣ ΕΔΩ.

Δέχομαι πως πολλές φορές προσπαθώ με κάθε τρόπο να εκνευρίσω τους γύρω μου,να τους αγανακτήσω,να τους κάνω να εξ οργισθούν, να με μισήσουν,να τους κάνω να μου επιτεθούν! Να βγάλουν επιτέλους από μέσα τους αυτό που σκέφτονται και να το εκφράσουν.(Μιλάω πάντα για τα άτομα που είναι σημαντικά για μένα,με άκυρους και άγνωστους δεν ασχολήθηκα ποτέ,για να αποφευχθεί οποιαδήποτε παρεξήγηση.).

Και το καταφέρνω! Αλλά όχι πάντα. Μερικά άτομα δεν σπάνε,δεν εκδηλώνουν τον εξοργισμό τους. Κρατάνε τα συναισθήματά τους για τους εαυτούς τους..και έτσι δεν επέρχεται καμία λύση στο εκάστοτε πρόβλημα.

Ορισμένες φορές δεν είμαι περήφανη για τους τρόπους μου,μπορώ να δικαιολογηθώ,αλλά προτιμώ να νομίζουν πως είμαι κακιά. Προτιμώ οι άλλοι να κρίνουν το "είναι" μου..αλλά να μην ξεχνούν και το "φαίνεσθαι" Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές. Αυτό που εγώ επιλέγω να δείχνω ίσως να μην είναι ο καλύτερος εαυτός..όμως οι άνθρωποι που πραγματικά σε νοιάζονται και σε αγαπούν ξέρουν να ψυχαναλύουν την συμπεριφορά σου..και να βλέπουν τα γιατί. Αυτά τα άτομα αξίζουν για μένα. Αυτοί που δεν παραδίδονται αλλά δίνουν μάχη.

Φαίνομαι λοιπόν ένας δύσκολος άνθρωπος γενικά,και έχουν παρατήσει την μάχη μαζί μου πολλά άτομα..όπου αυτή τους η παραίτηση με πλήγωσε πραγματικά,γιατί περίμενα παραπάνω από αυτούς. Τα πολύ λίγα άτομα που μπόρεσαν να δουν πίσω από αυτό που δείχνω,πίσω από τον αυθόρμητο οξύθυμο χαρακτήρα μου,πίσω από τις πολλές απρεπέστατες εκφράσεις μου ξέρουν πόσο εύκολο είναι τελικά να με εξευμενίσει κάποιος..να με ηρεμήσει και να με πάρει με το μέρος του.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έγινα χαλί να με πατήσουν,ενώ περισσότερες ήταν οι φορές που ένιωσα την αχαριστία,την ψευτιά,την υποκρισία να αναβλύζει από ανθρώπους που τους άφησα να με μάθουν..έστω και ελάχιστα. Και το να παραχωρήσεις σε κάποιο άτομο να εισέλθει σε πτυχές τις προσωπικότητας σου είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η εμπιστοσύνη σου προς αυτό το άτομο όχι μόνο καλλιεργήθηκε αλλά ανεβαίνει κιόλας τον στύλο που τελειώνει στο ολοκληρωτικό δόσιμο.

--------------------------------

Οι επιλογές είναι επιλογές. Έτσι λοιπόν κάποιοι επιλέγουν την αλήθεια,ενώ κάποιοι άλλοι το να παραμένουν τυφλοί. Οι επιλογές όμως,λυπάμαι που το λέω,δεν είναι καθαρά προσωπική απόφαση. Με πολλές από τις επιλογές μας δεν επηρεάζουμε και αλλάζουμε μόνο τη δική μας ζωή αλλά και των γύρων μας.
Είμαι της γνώμης πως όταν παίρνεις μια απόφαση θα πρέπει να την έχεις φιλοσοφήσει σωστά,να είσαι σίγουρος γι αυτή. Αν πρόκειται να είναι "ολίγων" καταστρεπτική για τους γύρω σου ,φρόντισε να μην είναι και για σένα τελικά .
Δεν δύναμαι ούτε αντέχω να βλέπω άτομα να κατηγορούν άλλους για τις επιλογές τους. Το δέχομαι πως μερικοί μας αναγκάζουν με την συμπεριφορά τους να λάβουμε μέτρα που ίσως δεν μας είναι και τόσο ευχάριστα στο παρόν,αλλά είναι για ένα καλύτερο μέλλον..είναι αυτό που έπρεπε να γίνει πάση θυσία για να γίνουμε εμείς καλύτερα. Όταν όμως έχουμε κάποιο πρόβλημα συνεννόησης με άτομο δικό μας,που το αγαπάμε, το νοιαζόμαστε και ξέρουμε πως δεν θα αντέξουμε να το πληγώσουμε επειδή είναι σα να πληγώνουμε τους ίδιους μας τουρ εαυτούς,είμαι της άποψης πως πρέπει να σταθούμε δίπλα του,να γίνουμε μαχητές με ειρηνικά όπλα και μέσα, να του δώσουμε να καταλάβει πιο είναι το πρόβλημα μας,και να προσπαθήσουμε και εμείς να καταλάβουμε το δικό του. Και για όλα αυτά τι χρειάζεται;; Αγάπη :) Και αφήστε να λένε μερικοί πως η αγάπη δεν φτάνει..γιατί όλοι μας ίσως την έχουμε και την νιώθουμε αλλά αυτό που καλούμαστε από την ζωή να μάθουμε είναι πως να την χρησιμοποιούμε.


Υ.Γ θα ήθελα να ακούσω και την γνώμη σας..ποια είναι η δική σας άποψη. Μπορείτε να αφήσετε σχόλιο και δεν είναι απαραίτητο να έχετε λογαριασμό εδώ. Και οποιεσδήποτε ανησυχίες έχετε θα χαίρομαι να τις ακούω. Ευχαριστώ πολύ και για τα μηνύματα σας στο Facebook!!

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Κι 'όμως υπάρχουν αξίες..

Κι 'όμως υπάρχουν αξίες..Αξίες σε μένα..και μέσα σε ανθρώπους που με κάνουν και πιστεύω για μία ακόμη καλύτερη μέρα, και όσο πάμε ακόμα καλύτερες.
Έχω δίπλα μου ανθρώπους που μου φτιάχνουν την διάθεση. Πιστεύω όλοι έχουμε αρκεί να τους αναζητήσουμε λιγάκι και να έχουμε καλή διάθεση να τους δεχτούμε.

Βασικά,νιώθω σιγά σιγά την αισιοδοξία να ξυπνάει μέσα μου. Την αγάπη να με κατακλύζει.και τον έρωτα να με αγκαλιάζει. Γιατί το αισιοδοξώ,αγαπώ και ερωτεύομαι είναι συναισθήματα που πρέπει πάντα να μας περιβάλλουν για να πετύχουμε το σκοπό μας( έχω κάνει λόγο σε πιο παλιό post, πώς αυτά τα τρία είτε αφορούν πρόσωπα,είτε πράγματα,και υπάρχουν με μέτρο πάντα,μας δίνουν δύναμη να καταφέρνουμε τους στόχους μας.). Και τώρα με ήρεμη λογική έχω αυτά τα τρία και συνεχίζω με αργά βήματα παρακάτω..για μένα. Και ακόμα ελπίζω,και ακόμα πιστεύω.

Έχοντας αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου..ξέρω πως έχω υπόσταση. Και επειδή δεν αγαπάω κανέναν λιγότερο ή περισσότερο απ ότι αυτοί εμένα,ξέρω και δεν αμφιβάλλω. Οι πράξεις έρχονται αργά,δειλά αλλά σταθερά. Και δεν θα αφήσω κάτι να χαλάσει.

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Όταν οι λέξεις μένουν λέξεις.[απόσπασμα]

Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία μας..ή αν είναι γενικό κακό όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως ηλικίας..Λέμε πολλά..κάνουμε λίγα..καταλήγουμε στο τίποτα.

Να σταθώ πρώτα σε αυτά που λέμε..Μεγάλες κουβέντες..Είναι άσχημο να προσπαθούν να σε πείσουν να τους εμπιστευτείς.χωρίς λόγο..για το τίποτα..γιατί μόλις κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου σε πουλάνε με τον χειρότερο τρόπο. Προδίδουν ότι έχουν πει..τα ανατρέπουν όλα..τα ισοπεδώνουν. Σε πατάνε και δεν νοιάζονται πια..αν πονάς..αν κλαις..Δεν σέβονται πλέον τα θέλω σου..και αμφιβάλλω αν τα σεβάστηκαν ποτέ ή αν ήταν απλά ευνοϊκή μαζί σου μέχρι να σε κερδίσουν για να μπορέσουν να σε πετάξουν.

Ανέκαθεν έλεγα πως οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις λέξεις..Οι λέξεις φτάνουν μόνο για να περιγράψεις φτωχά την καταστροφή που έχουν τα αποτελέσματα των πράξεων όταν οι πράξεις είναι αντίθετες των λέξεων που έχουν ειπωθεί και τις αναιρούν.

Μία κοινωνία γεμάτη ψέματα..ή ας μην κρυβόμαστε..'Άνθρωποι γεμάτοι με ψέμα και κίβδηλες υποσχέσεις.
Τυχαίο που οι χαρές διαρκούν λίγο;; Μέτα έρχεται η αλήθεια..και η πραγματικότητα.

Σεβασμός..Λίγος σεβασμός..