Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Αυτοβιογραφικό σημείωμα 10.Λάθος σχέσεις,απρόσμενη εξιλέωση από αλλού.

Πραγματικά ,μόλις τα χέρια μου με οδήγησαν εδώ μηχανικά. Η ανάγκη για να γράψω είναι μεγάλη. Δεν είμαι έτοιμη. Σκεφτόμουν μέρες τώρα πως θέλω να εκφράσω γραπτώς κάποιες σκέψεις μου για να μπουν σε μία σειρά. Όμως δεν ένιωθα έτοιμη. Και δεν είμαι. Το ξέρω,γιατί δεν γνωρίζω ακόμα τον τρόπο να χωρέσω αυτά που νιώθω αυτόν τον καιρό σε ένα βιαστικό κείμενο.

Έχεις νιώσει να πουλάς τον εαυτό σου; Ήθελα απλά να προχωρήσω..και συγχρόνως να ξεχάσω..να μην θυμάμαι. Αυτό με οδήγησε φυσικά σε λάθους ανθρώπους,σε λάθος σχέσεις,σε λάθος λέξεις. Μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως έλεγα ψέματα για το πως νιώθω, και αυτό το ίδιο με οδηγούσε να παραπλανώ τον ίδιο μου τον εαυτό και να τον πιέζω να πιστεύει τα ψέματα μου. Είπα λάθος "σ' αγαπώ" και λάθος "σε μισώ". 'Η,ας ρίξω πλεόν τις μάσκες και ας παραδεχτώ επιτέλους πως : είπα ΨΕΜΑΤΑ. Και το ήξερα. Κάθε φορά που έλεγα το ήξερα,και έτσι έβαζα διάφορες φτηνές τιμές επάνω μου και με πουλούσα.

Μια φορά,μάλιστα, με έθεσα σε δημοπρασία. Και τότε βρέθηκε ένα άγαρμπο χέρι να με αγοράσει. Δεν με ένοιαζε Το παιχνίδι ήταν δικό μου. Έμαθα να λέω ψέματα και τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Έτσι έμοιαζαν δηλαδή..

Δεν άργησα να αντιληφθώ το μεγάλο μου σφάλμα : τα λάθη των άλλων δεν πρέπει να σε κάνουν να χάνεις το εγώ σου. Και τότε σηκώθηκα μαζί με το εγώ μου και φύγαμε για να γίνουμε ένα. Ένιωθα ΑΗΔΙΑ,συχαινόμουν εμένα. Θυμάμαι στο μπάνιο έγδερνα το δέρμα μου με το σφουγγάρι και τα νύχια μου ,προσπαθώντας να διώξω από πάνω μου το παρελθόν μου.

Το παιχνίδι ήταν δικό μου. Εγώ η ίδια το άρχισα και εγώ η ίδια το τερμάτισα όπως το είχα προγραμματίσει. Έδωσα πόνο..Έδωσα ψεύτικη αγάπη,ψεύτικες ελπίδες και όνειρα.Γι'αυτό..Για να δω τον πόνο..να δω πως είναι να βλέπεις να πονάνε..Και όλα αυτά μόνο και μόνο για να πω ψέματα πως μίσησα. Όχι το θύμα μου..Αλλά αυτόν που με πόνεσε. Πάνε 2 χρόνια όμως.

Ναι,το παιχνίδι ήταν δικό μου, αλλά και εγώ κερδισμένη δεν βγήκα. Συνειδητοποίησα πως δεν έχω μισήσει. Δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα..και ίσως να μην με ενδιαφέρει καν,αυτό το συναίσθημα. Πράγματι,είμαι πλέον τόσο αδιάφορη για ένα τόσο παθιασμένο συναίσθημα.Α..και επίσης δεν είναι τελικά καθόλου όμορφο να βλέπεις τον άλλον να πονάει..γι' αυτό οφείλω να ζητήσω ένα συγνώμη από το θύμα μου. Συγνώμη πολύ που δεν σε αγάπησα ποτέ μου και σου πουλούσα ψεύτικους έρωτες.

Θυμώνω όμως μαζί μου..που για πρώτη φορά είπα ψέματα για τα συναισθήματά μου. Δεν ξανά έγινε ποτέ πριν, και ούτε θα ξανά γίνει.

Μετά από αυτά ήρθε ένας άγγελος για να με ξανά βάλει στο σωστό δρόμο. Είναι πολύ όμορφα να συνομιλείς με κάποιον που σου μοιάζει τόσο πολύ..σε καταλαβαίνει..σε συμπληρώνει. Πόσο ολοκληρωμένη νιώθω αυτή τη χρονική περίοδο δεν περιγράφεται ..Αν ήταν κάποια άλλη στην θέση μου ,για πρώτη φορά,θα ζήλευα τόσο πολύ. Κι όμως είμαι εγώ που βλέπω τον εαυτό μου να μην είναι ικανός να περιγράψει την μεγάλη αγάπη που τρέφει γι αυτόν τον άνθρωπο. Επιτέλους αληθινά "αγαπώ" ξεπηδούν αυθόρμητα από μέσα μου και δεν μου φτάνουν. Φαντάζουν λίγα.

Δεν χρειάζεται να πω πολλά ακόμη..θα τα δείξει ο χρόνος..τον εμπιστεύομαι.