Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Αυτοβιογραφικό σημείωμα 10.Λάθος σχέσεις,απρόσμενη εξιλέωση από αλλού.

Πραγματικά ,μόλις τα χέρια μου με οδήγησαν εδώ μηχανικά. Η ανάγκη για να γράψω είναι μεγάλη. Δεν είμαι έτοιμη. Σκεφτόμουν μέρες τώρα πως θέλω να εκφράσω γραπτώς κάποιες σκέψεις μου για να μπουν σε μία σειρά. Όμως δεν ένιωθα έτοιμη. Και δεν είμαι. Το ξέρω,γιατί δεν γνωρίζω ακόμα τον τρόπο να χωρέσω αυτά που νιώθω αυτόν τον καιρό σε ένα βιαστικό κείμενο.

Έχεις νιώσει να πουλάς τον εαυτό σου; Ήθελα απλά να προχωρήσω..και συγχρόνως να ξεχάσω..να μην θυμάμαι. Αυτό με οδήγησε φυσικά σε λάθους ανθρώπους,σε λάθος σχέσεις,σε λάθος λέξεις. Μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως έλεγα ψέματα για το πως νιώθω, και αυτό το ίδιο με οδηγούσε να παραπλανώ τον ίδιο μου τον εαυτό και να τον πιέζω να πιστεύει τα ψέματα μου. Είπα λάθος "σ' αγαπώ" και λάθος "σε μισώ". 'Η,ας ρίξω πλεόν τις μάσκες και ας παραδεχτώ επιτέλους πως : είπα ΨΕΜΑΤΑ. Και το ήξερα. Κάθε φορά που έλεγα το ήξερα,και έτσι έβαζα διάφορες φτηνές τιμές επάνω μου και με πουλούσα.

Μια φορά,μάλιστα, με έθεσα σε δημοπρασία. Και τότε βρέθηκε ένα άγαρμπο χέρι να με αγοράσει. Δεν με ένοιαζε Το παιχνίδι ήταν δικό μου. Έμαθα να λέω ψέματα και τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Έτσι έμοιαζαν δηλαδή..

Δεν άργησα να αντιληφθώ το μεγάλο μου σφάλμα : τα λάθη των άλλων δεν πρέπει να σε κάνουν να χάνεις το εγώ σου. Και τότε σηκώθηκα μαζί με το εγώ μου και φύγαμε για να γίνουμε ένα. Ένιωθα ΑΗΔΙΑ,συχαινόμουν εμένα. Θυμάμαι στο μπάνιο έγδερνα το δέρμα μου με το σφουγγάρι και τα νύχια μου ,προσπαθώντας να διώξω από πάνω μου το παρελθόν μου.

Το παιχνίδι ήταν δικό μου. Εγώ η ίδια το άρχισα και εγώ η ίδια το τερμάτισα όπως το είχα προγραμματίσει. Έδωσα πόνο..Έδωσα ψεύτικη αγάπη,ψεύτικες ελπίδες και όνειρα.Γι'αυτό..Για να δω τον πόνο..να δω πως είναι να βλέπεις να πονάνε..Και όλα αυτά μόνο και μόνο για να πω ψέματα πως μίσησα. Όχι το θύμα μου..Αλλά αυτόν που με πόνεσε. Πάνε 2 χρόνια όμως.

Ναι,το παιχνίδι ήταν δικό μου, αλλά και εγώ κερδισμένη δεν βγήκα. Συνειδητοποίησα πως δεν έχω μισήσει. Δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα..και ίσως να μην με ενδιαφέρει καν,αυτό το συναίσθημα. Πράγματι,είμαι πλέον τόσο αδιάφορη για ένα τόσο παθιασμένο συναίσθημα.Α..και επίσης δεν είναι τελικά καθόλου όμορφο να βλέπεις τον άλλον να πονάει..γι' αυτό οφείλω να ζητήσω ένα συγνώμη από το θύμα μου. Συγνώμη πολύ που δεν σε αγάπησα ποτέ μου και σου πουλούσα ψεύτικους έρωτες.

Θυμώνω όμως μαζί μου..που για πρώτη φορά είπα ψέματα για τα συναισθήματά μου. Δεν ξανά έγινε ποτέ πριν, και ούτε θα ξανά γίνει.

Μετά από αυτά ήρθε ένας άγγελος για να με ξανά βάλει στο σωστό δρόμο. Είναι πολύ όμορφα να συνομιλείς με κάποιον που σου μοιάζει τόσο πολύ..σε καταλαβαίνει..σε συμπληρώνει. Πόσο ολοκληρωμένη νιώθω αυτή τη χρονική περίοδο δεν περιγράφεται ..Αν ήταν κάποια άλλη στην θέση μου ,για πρώτη φορά,θα ζήλευα τόσο πολύ. Κι όμως είμαι εγώ που βλέπω τον εαυτό μου να μην είναι ικανός να περιγράψει την μεγάλη αγάπη που τρέφει γι αυτόν τον άνθρωπο. Επιτέλους αληθινά "αγαπώ" ξεπηδούν αυθόρμητα από μέσα μου και δεν μου φτάνουν. Φαντάζουν λίγα.

Δεν χρειάζεται να πω πολλά ακόμη..θα τα δείξει ο χρόνος..τον εμπιστεύομαι.

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Ελλάδα,Φροντιστήρια,3η λυκείου.

Θέλω να φύγω και να πάω κάπου, σε κάτι καινούριο. Ίσως σε μία ξένη χωρά. Αν μπορούσα να φύγω από τη Γη θα το έκανα..αλλά δεν φτάνει εκεί η χάρη μου. Το θέμα είναι πως το καινούριο είναι και άγνωστο και κάνεις δεν μπορεί να με πείσει πως ακριβώς θα είναι και εκεί τα πράγματα. Θα είναι καλύτερα;; Γιατί εδώ δεν μπορώ.

Το μόνο που κάνουν όλοι είναι να κατηγορούν την Ελλάδα για το ένα..για το άλλο. Εκτός από το να τα παρουσιάζουν όλα μαύρα κάνουν και τίποτα να διορθωθεί η κατάσταση;; Γιατί σε μένα δείχνουν πως δεν γίνετε τίποτα;; Γιατί δημιουργούν στους νέους αισθήματα φυγής;; Γιατί ανέκαθεν οι Έλληνες θα πρέπει να πλουτίζουν άλλα κράτη και όχι την Ελλάδα;;

Είμαι 17,στα 18, χρονών. Μαθήτρια 3ης λυκείου. Η ζωή μου φέτος φθείρεται πάνω σε κακογραμμένα βιβλία "δωρεάν παιδείας" που από μόνα τους δεν έχουν να μου προσφέρουν κάτι. Βλέπω τους εκπαιδευτικούς μου να τρέχουν να παραδώσουν μία τεράστια ύλη προσπαθώντας ( στην καλύτερη περίπτωση) να βοηθήσουν αυτά τα βιβλία να γίνουν χρήσιμα μέσα από πλήθος φωτοτυπιών,επεξηγήσεων,αναλύσεων,πρόσθετων ασκήσεων κ.α. Προσωπικά ( αν και γνωρίζω πως δεν είμαι η μόνη,ούτε από τις εξαιρέσεις,αλλά ο κανόνας σήμερα) μετά το βαρύ 7άωρο στο σχολείο γυρίζω σπίτι μου στις 2:30 μ.μ. Τρέχω λοιπόν και εγώ να προλάβω τα ΓΝΩΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΚΥΡΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, φροντιστήρια! Εκεί λοιπόν χαραμίζω άλλες τέσσερις ώρες ημερησίως Δεν ξέρω πως "μορφώνονται" στο εξωτερικό και στο Χάρβαρντ αλλά εδώ είναι απαραίτητα τα φροντιστήρια και αυτό δεν οφείλεται στο χαμηλό IQ των Ελλήνων μαθητών ! Ένα παιδί,ένας άνθρωπος μετά από ένα τέτοιο ψυχοφθόρο πρόγραμμα θα φανταζόσασταν πως θα άντεχε άλλες,τουλάχιστον 5 ώρες διαβάσματος στο σπίτι;; Για έναν μαθητή 3ης λυκείου αυτό επιβάλετε! Και να μην ξανά ακούσω το ειρωνικό σχόλιο: "Το διάβασμα είναι καθήκον του μαθητή, η ζωή μετά είναι χειρότερη." Για το δεύτερο σκέλος της πρότασης δεν θα σχολιάσω αυτή τη στιγμή.

Παιδί ενός γονέα, η μητέρα μου "οφείλει" να πληρώνει μηνιαίως 600 ευρώ σε φροντιστήρια όταν ο μισθός της αγγίζει τα 1200 ευρώ στα 22 χρόνια εργασίας της στα ΕΛΤΑ. Με το υπολειπόμενο ποσό πρέπει να φέρει σε πέρας τις "ευρωπαϊκές" τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Παράδοξο δεν είναι και αυτό της Ελλάδας;; Όλα πάνε σύμφωνα με τα πρότυπα της "Ευρώπης" εκτός από τον μισθό των εργαζομένων και τις περικοπές τους!

Τέλος ( αν και δεν τα έχω αναφέρει όλα,στις πονεμένες ιστορίες τα λίγα είναι καλά) να σημειώσω πως η προαναφερθείσα ύλη απαιτεί διάβασμα διαφορετικής νοοτροπίας και τεχνικής σε σχέση με την τρόπο διαβάσματος των προηγούμενων χρόνων. Ένας μαθητής που στοχεύει να βγάλει από 16.000 μέχρι 19.000 μόρια,πρέπει χωρίς υπερβολή να λιώσει στο διάβασμα. Και όλα αυτά καλά. Και να τα δεχόμουν. Τώρα όμως γιατί;; Για ποιόν λόγο;; Για να έχω μερικά πτυχία να "ομορφαίνουν" τον τοίχο μου;; Τα οποία πτυχία απέκτησα ύστερα από κόπο και πολύ διάβασμα, για μια κοινωνία που δεν έχει να μου προσφέρει θέση εργασίας. Για μια κοινωνία που καταπατά τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων σε μία κλίμακα domino που μας παίρνει η μπάλα όλους μας.

Έτσι,λοιπόν έχουμε μάθει όλοι να λέμε και να λέμε και να λέμε και να κατηγορούμε και να δυσφημίζουμε και στα λόγια μένουμε! Γιατί αυτοί δεν μας φοβούνται τέτοια αδρανή πλάσματα που μας έχουν κάνει. Γιατί και τα δικαιώματα πατούν, και τον μισθό σας κόβουν,ή αλλιώς τον ιδρώτα σας υποτιμούν και κοροϊδεύουν αλλά και τη ψήφο σας έχουν και τη κατουρημένη ποδιά τους φιλάτε. Εύγε Έλληνα πολίτη!

"μια χώρα με διεφθαρμένους"
Θα συμφωνήσω και ας είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα..

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Storm turns to light.


Όλο αυτό ήταν τόσο..δεν ξέρω ακόμα ποια λέξη να χρησιμοποιήσω σίγουρα..συγνώμη.
Τα ξέρω αυτά τα δάκρυα..Τα ξέρω γιατί κυλούσαν μέχρι τα χείλη μου και μπορούσα να τα γευτώ..ήταν κάτι γλυκανάλατο που ξεχώριζε από την γεύση του ποτού.

Χρειαζόμουν ακόμη ένα λεπτό για να φύγω..ένιωθα αδύναμη..αλλά δεν μπόρεσα να αφήσω τα θεμέλια ακόμα..γιατί από αυτά τα θεμέλια θα δημιουργηθεί κάτι δυνατό,κάτι που θα αντέξει..και είναι κρίμα να αφήνεις κάτι τέτοιο από την πρώτη δυσκολία χωρίς να είσαι διατεθειμένος να παλέψεις. Γιαυτό έμεινα..είδα τον εγωισμό μου να πέφτει σαν να ήταν τοίχος που πυρπολήθηκε από εχθρούς..μόνο που σε αυτή την περίπτωση "πυρπολήθηκε" από την δύναμη της αγάπης.

Και μετά αντίκρισα αυτό το θέαμα που έκανε την καρδία μου χίλια κομμάτια και εμένα να νιώσω ηλίθια..και άκουγα να μου φωνάζουν δυνατά,προσπαθώντας να πάρουν ανάσα από τον πόνο και τα κλάματα που αυτός δημιουργούσε. Τότε όμως ένιωσα και την αγάπη να ξεχειλίζει..να με κάνει να πιστέψω ότι έχω βρει αυτό το σταθερό έδαφος που έψαχνα. Τόσο εύκολα;; Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο..ακόμα φοβάμαι να μην αλλάξει τίποτα..αλλά κάποιος μου έμαθε να ζω αυτό που έχω τώρα όπως μπορώ και να μην ξοδεύομαι σε φόβους και άλλα πάθη.

Πάντα θα γελάμε..ήταν και είναι υπόσχεση μας..καθήκον μας. Δεν θέλω να δημιουργήσω ξανά πόνο σε άτομο που αγαπάω με όλο μου το είναι..και ελπίζω ούτε εγώ η ίδια να πληγωθώ..έχουμε περάσει τόσα σε τόσο λίγο που ξέρουμε πως όλα είναι ανώφελα..εκτός από το να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου και να βαδίζουμε προσεκτικά..σταθερά..για πολύ..για πολύ,χωρίς να κουραστούμε,ποτέ.



Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Οι γόβες και ο 1ος χορός ως 3η λυκείου!

Θυμάστε που είχα πάθει ψύχωση με κάτι γόβες;; Τις πήρα επιτέλους και τις φόρεσα πρώτη φορά χθες!! Είχα καιρό να βγω η αλήθεια είναι επειδή διαβάζω και γενικά επειδή η ψυχολογία μου είναι πεσμένη..Μας αγχώνουν από παντού για την 3η λυκείου..Τα κριτήρια αξιολόγησης των διαγωνισμάτων ξαφνικά είναι "τι δεν έγραψες" και όχι "όλα όσα έγραψες". Δεν ενδιαφέρονται για την γνώση ούτε την εμπέδωση. Ενδιαφέρονται για τα ποσοστά αποτυχίας. Ενδιαφέρονται για την διαρκή απασχόληση αυτών που έχουν δυνατότητες να αλλάξουν τον κόσμο και τους κρατάνε αποστασιοποιημένους από τα όνειρα τους. Δεν κάνουμε πολλά όνειρα πια. Τέλος πάντων

Χθες είχαμε τον πρώτο μας χορό ως 3η λυκείου γιατί μαζεύουμε λεφτά για την 7ήμερη που θα πάμε. Έτσι φόρεσα και τις πολυπόθητες γόβες :DD

Εδώ λοιπόν φαίνονται λίγο όπως επίσης και η ακαταστασία και μερικά βιβλία στο πάτωμα :D



Και εδώ είμαι με την κολλητή μου Κατερίνα την ίδια ημέρα του χορού :D


Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

δεν ξέρω

Oh well , τα συναισθήματα μου αυτή τη στιγμή δεν είναι και τα καλύτερα. Δεν ξέρω σα να μου λείπουν πράγματα..σα να μου λείπει η εμφάνιση που είχα περίπου ένα χρόνο και κάτι πριν..
Πω.. πόσο δύσκολη είναι η φετινή σχολική χρονιά..με απογοητεύει..και με κάνει να μην νιώθω καλά..όλο στο τρέξιμο..και όρεξη για διάβασμα μηδαμινή..Και είναι άδικο..όλα αυτά τα χρόνια για αυτή τη χρόνια..και τώρα να μην έχω όρεξη.

Ούτε θέλω να ακούσω μουσική. Παλιά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος περνούσε τη μέρα του χωρίς να ακούσει έστω ένα τραγούδι. Και τώρα δεν έχω το κουράγιο να βάλω να παίξει τίποτα.

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Τι δύσκολη μέρα και η σημερινή

Τι δύσκολη μέρα και η σημερινή. Πραγματικά είναι σαν να μου έχει διαγραφεί το μυαλό αυτή τη στιγμή και να μην ξέρω πως να βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά. Διάχυτα τα συναισθήματα. Αδιέξοδοι όχι ακόμα δεν υπάρχουν αλλά το ίδιο δύσκολο είναι να προσπαθείς να τους αποφύγεις. Είμαι απέναντι τους..τους βλέπω να έρχονται και πρέπει να κινηθώ αν θέλω να τους αντιμετωπίσω.

Έχω ορισμένα άτομα διπλά μου και χαίρομαι..τα αγαπάω.
Νιώθω πιεσμένη ορισμένες φορές..πιεσμένη από βλακείες..Σκέψου λίγο κόσμε πριν κάνεις,πεις,ειρωνευτείς κάτι..

Τι δύσκολη μέρα και η σημερινή :/
δεν ξέρω.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ο έρωτας είναι χαρά. :)


Δεν διαλέγουμε αυτούς που θα ερωτευθούμε. Είναι μυστήριος ο έρωτας..γι' αυτό έχει και νοστιμάδα. Μπορεί να είναι κάποιος που ήταν φίλος μας καιρό, μπορεί κάποιος που δεθήκαμε μαζί του μέσα από τις συζητήσεις μας αλλά και κάποιος που μόλις γνωρίσαμε!

Είναι τόσο όμορφο να ερωτεύεσαι ανθρώπους, καταστάσεις..την φύση..και ότι είσαι ικανός να ερωτευτείς..οτιδήποτε: μουσική,θέατρο,ποίηση. Είναι χαρά να ερωτεύεσαι και να μην κάνεις το λάθος να μπερδέψεις τους έρωτες με τον κόπο να κατακτήσεις κάτι και με τον πόνο του να σε απορρίψει κάτι. Πρέπει να βλέπεις τον έρωτα ως κάτι που σε κάνει χαρούμενο και σου γεμίζει τη μέρα. Σου γεμίζει το εγώ σου!

Το αίσθημα της κατάκτησης δεν αργεί να έρθει για τους ανθρώπους. Όμως ο άνθρωπος ορισμένες φορές προσεγγίζει τους έρωτες του λάθος και με το ζόρι συγχέει την χαρά που του δίνει ο έρωτας με τον κόπο της κατάκτησης.

Το να κατακτήσουμε κάτι δεν σημαίνει πάντα ότι θα μας κάνει το ίδιο χαρούμενους με πριν που το θαυμάζαμε ως κάτι μη δικό μας. Είναι ρίσκο να θες να κατακτήσεις αυτό που έχεις ερωτευτεί,αυτό που σε κάνει χαρούμενο. Κάλλιστα μπορείς έτσι όπως το ερωτεύτηκες να σταματήσεις να το κάνεις και να μετατρέψεις την χαρά σε απογοήτευση. Μέχρι όμως να δεχθείς πως απογοητεύτηκες , ο εγωισμός σου ότι έκανες λάθος επιλογή σου προκαλεί πόνο. Πολλές φορές μάλιστα, αυτός ο εγωισμός μάς πιέζει να δούμε τον έρωτα μας ως κάτι που δεν είναι. Επόμενο είναι πάλι ο πόνος. Και όλα αυτά γιατί απλά απογοητευθήκαμε επειδή μαζί μας ο έρωτας μας δεν μας δίνει την αρχική χαρά.

Όταν ,ειδικά, ο έρωτας μας πρόκειται για κάποιο άτομο δεν χρειάζεται καθόλου να πιέζουμε καταστάσεις. Αν και αυτό ερωτευτεί εμάς τότε μπορούμε να το προσεγγίσουμε περισσότερο =] Μέτα πάμε σε άλλα θέματα που δεν θέλω να αναπτύξω εδώ.

Τελειώνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω πως προσωπικά για μένα πρέπει να είσαι χαρούμενος όταν είσαι ερωτευμένος και όχι να προσπαθείς με το ζόρι να κάνεις κάτι δικό σου. Και μόνο η ύπαρξη του έρωτα σου να σε γεμίζει και να τον απολαμβάνεις όπως δύνασαι !

Και αυτά είναι δύο τραγούδια με τα οποία είμαι ερωτευμένη. Μπορώ να αφιερώσω πέντε λεπτά από την μέρα μου άνετα για να τα ακούσω!!


Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Καλό μήνα. 3η λυκείου.


Μπήκε και ο Σεπτέμβρης λοιποοοόν. Σε πολύ λίγο ανοίγουν και τα σχολεία. 3η λυκείου φέτος. Λίγα διαγωνίσματα στο φροντιστήριο πριν το σχολείο και μετά αρχίζει το τρέξιμο. Σχολείο-φροντιστήριο-διάβασμα και για σχολείο και για φρόντ-προσωπικός χρόνος. Και αναρωτιέμε αν θα υπάρχει αυτός ο προσωπικός χρόνος να κοιμηθείς λίγο το μεσημέρι να φας κλπ. Μπα..όσο αφορά ειδικά τον ύπνο καλύτερα να μην το σκέφτομαι καν.

Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε στο κεφάλι μας. Όλα τα σημερινά παιδιά. Το διάβασμα δεν είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο μόνο αλλά και ψυχολογία. Επομένως για να έχω καθαρό μυαλό και μία κανονική ψυχική κατάσταση δεν πρέπει να επηρεάζομαι από αρνητικούς παράγοντες. Αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο όμως. :/

Από την άλλη λες..είναι ένας χρόνος..θα τον περάσω όπως τον πέρασαν τόσοι και τόσοι..

Πραγματικά δεν μου αρέσει να μιλάω γι' αυτό το θέμα. Ανυπομονώ να μου έρθουν οι καινούριες μου γόβες *-*

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

σπάζομαι, βαριέμαι, αγανακτώ

Πριν έγραφα κάτι που ποτέ δεν θα δείτε γιατί πάτησα καταλάθος ένα link και το έχασα :/ Κρίμα γιατί όταν γράφω εδώ γράφω ακριβώς όπως σκέφτομαι εκείνη την στιγμή και είναι όλα αυθόρμητα.Παρόλαυτα θα ήθελα να γράψω μερικά πράγματα στα οποία κατέληξα στο χαμένο μου Note :)

Όταν σπάζομαι βαριέμαι εύκολα..Και όταν βαριέμαι αρχίζω και φεύγω..από καταστάσεις..ανθρώπους..προσπάθιες..

Βασικά σπάζομαι όταν θέλω να προσπαθήσω αλλά κάτι με κόβει.. διάφορα εμπόδια..Όπως για παράδειγμα ένας στοιχειώδης σεβασμός προς κάποια άτομα που ίσως να μου είναι και ξένα. Τι εννοώ;; Δύσκολα κάποιος θα με έλεγε ατομίστρια..ίσως κάποιος που θα με ήξερε καλά..αλλά και πάλι το ατομίστρια δεν είναι και η πιο σωστή λέξη σε αυτό που μου συμβαίνει. Είμαι υπέρ των ανιδιοτελών συναισθημάτων..αλλά κάποιες φορές μέσα μου κάτι φωνάζει ότι θέλει ανταπόκριση. Είτε αυτά τα συναισθήματα είναι ευτυχίας,μίσους,φιλίας,αγάπης,έρωτα. Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα..πριν που έγραφα..ότι όσο λατρεύω ένα άτομο τόσο περισσότερο γκρινιάρα γίνομαι. Φοβάμαι ότι απλά θα χάσω την προσοχή του ατόμου.Γκρινιάρα δεν γίνομαι για να τραβήξω κάποια προσοχή :P απλά έτσι δίνω μια εξήγηση γιατί γκρινιάζω,παραπονιέμαι και τα παίρνω εύκολα με άτομα που δεν θέλω να χάσω από τη ζωή μου.Όχι ξέρω δεν είναι σωστή τέτοια συμπεριφορά αλλά το κάνω χωρίς να το σκέφτομαι εκείνη την στιγμή. 'Ετσι λειτουργώ :/ Αυτό είναι d0ric :/

Και που λες..όταν περιορίζονται πράγματα που θέλω να έχω με αυτά τα άτομα..όπως ο χρόνος που έχουμε μαζί,οι συζητήσεις μας,το περιεχόμενο των συζητήσεων μας..εκνευρίζομαι :/ Εδώ γυρνάμε στον στοιχειώδη σεβασμό..Αυτά λοιπόν που προείπα εντάσσονται στα "θέλω" μου.Τα θέλω μας όμως δεν πρέπει να λειτουργούν εγωιστικά και εις βάρος άλλων ατόμων. Πολλές φορές πρέπει να σκεφτόμαστε πολλές φορές το πως επιβαλλόμαστε στους άλλους γιατί αυτοί οι άλλοι έχουν και δική τους ζωή..και δικά τους πρόσωπα γύρω τους που εμείς ίσως να γνωρίζουμε λίγο ή καθόλου αλλά πρέπει να σεβαστούμε την τυχόν προτεραιότητα τους σε πολλά ζητήματα. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτοί την ζωή! Οι πράξεις μας δεν αφορούν μόνο εμάς..Αλλά γενικά μια σφαίρα όχι μόνο γύρω μας αλλά και γύρω των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας αλλά φτάνει μέχρι και των δικών τους γύρων ανθρώπων. Γιαυτό καλό είναι να μην πράττουμε απερίσκεπτα.

Αυτό..όσο σωστό και αν φαίνεται σε μένα..μερικές φορές είναι και δύσκολο..και προκαλεί και νεύρα. Δεν είναι και το πιο ωραίο να κρύβεις τα θέλω σου..και σε σχέση με την συμπεριφορά κάποιων εμπλεκόμενων ανθρώπων τα νεύρα σου αυξάνονται!

Ο χρόνος είναι γιατρός όλων όμως.."Κάθε πράγμα στον καιρό του".
Για όλα υπάρχει χρόνος..σιγά-σιγά..

Ένα σόρρυ στα πολύ λίγα άτομα που λατρεύω και αγαπάω όταν σας θυμώνω για μαλακίες :$

*από παλιά ανάρτηση που είχα στα Νotes του facebook αλλά ισχύει και τώρα.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Δηλώσεις χαράς. Φίλοι. Η αγάπη είναι χαρά, όχι πόνος




Καταρχήν είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω πως διαβάζονται τα blogs μου από πολλά άτομα..τα περισσότερα από τα οποία δεν με γνωρίζουν καν. Δεύτερον είμαι καλά μπορώ να πω. Άρχισα να γίνομαι καλύτερα..και νιώθω λιγότερο άρρωστη. Το έμμεσο κλείσιμο του Facebook μου ,μου κάνει καλό. Θα πουν θα πουν αλλά στο τέλος θα σταματήσουν να ασχολούνται βλακωδώς μαζί μου. Τρίτον η ζωή επιφυλάσσει πολλές ,πάρα πολλές εκπλήξεις. Εμείς οφείλουμε απλά να τις δεχόμαστε.

Πλέον χαίρομαι όταν χτυπάει το τηλέφωνο μου επειδή είναι κάποιος φίλος που θέλει να μου μιλήσει. Κάποιος που ενδιαφέρεται πραγματικά και θέλει να μάθει νέα μου ή έχει ανάγκη να μου πει κάποια θέματα του και να του πω την γνώμη/συμβουλή μου.

Χαίρομαι επίσης που φίλοι μου μου θυμίζουν ότι τους λείπω. Και εμένα μου λείπουν :/
Χαίρομαι όταν αυτά τα άτομα με εμπιστεύονται.
Χαίρομαι επειδή ξέρω πως μερικά από αυτά τα άτομα με αγαπάνε. Οι λέξεις είναι λέξεις αλλά οι πράξεις είναι πραγματικότητα.
Χαίρομαι που αγαπάω κάποια άτομα. Αυτά που αξίζουν. Για μένα. Για τους ίδιους.

Είναι όμορφα συναισθήματα όλα αυτά. Ελπίζω να τα νιώθετε και εσείς. Και να μην χαζοχαίρεστε για ένα σχόλιο στην φωτογραφία σας. Όλα είναι ανούσια αν δεν είναι πραγματικά.
Θέλω να πω ..πως δεν θα αφήσω πότε κάποιο άτομο που αγαπάω. Οτιδήποτε και αν γίνει. Θα το αγαπάω επειδή εγώ το διάλεξα. Και θα ήθελα να μεταφέρω εδώ κάτι που έγραψα στο άλλο μου blog.

~Είναι τα όνειρα αυτά που σπάζουν και φέρνουν πόνο πολύ.
Είναι αυτά τα οποία πιστεύουμε πως είναι.
Δεν φταίνε αυτά που είναι πραγματικότητα αλλά εμείς που τα είδαμε λάθος.~

Να δέχεσαι τα πράγματα λοιπόν που τα "είδες" λάθος. Να μην τα αφήνεις να επηρεάζουν την αγάπη σου. Η αγάπη είναι χαρά, όχι πόνος =]

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ (2010)



Αυτά είναι..να διαβάζεις ιστορία 4:30-6:30 το πρωί, στις 10:40 να έχεις μάθημα να πέφτεις να κοιμηθείς για λίγες ωρίτσες και να μην ξυπνήσεις μέχρι τις 14:00 -.-' Πραγματικά σπάστηκα γιατί είχα διαβάσει και καλά -.-' Τουλάχιστον δεν θα πάει χαμένο. Σήμερα βγήκαν οι βάσεις..πάω να ρίξω μια ματιά.

Χμμ..μάλιστα..συγχαριτήρια σε όλους όσους πέρασαν..αν και πολλά παιδιά που ξέρω δεν πέρασαν στη σχολή που ήθελαν ..αλλά δεν πειράζει!! Γι΄αυτούς που θα ξανά προσπαθήσουν καλό κουράγιο. Τουλάχιστον δεν θα έχετε το σχολείο..και θα έχετε χρόνο να διαβάζετε XD Ορίστε και ένας σύνδεσμος με τις βάσεις.

http://archive.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=2464&lngChapterID=-1&lngItemID=105685

Είχαν ακουστεί πολλά ότι θα κατέβουν οι βάσεις..εγώ να σας πω την αλήθεια δεν βλέπω και μεγάλες διαφορές..

Γενικά όμως κρατώ μία αρνητή στάση όσο αφορά το πρόγραμμα ένταξης σε σχολές μετά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ποτέ θα καταλάβουν οι κρατούντες πως " δεν τραβάει άλλο";;; Για την ανεργία δεν νομίζω ότι οφείλονται οι απλοί πολίτες που το κράτος τους έμαθε να μαθαίνουν στα παιδιά τους πως πρέπει να γίνουν δικηγόροι,ιατροί,επιστήμονες,καθηγητές και δάσκαλοι. Αυτές οι θέσεις εργασίας στις μέρες μας βρίσκονται σε κορεσμένο επίπεδο. Αλλά όχι. Ο Ελληνάρας έχει μάθει να γίνει το παιδί "καλός μαθητής" -να περάσει στη σχολή-να ξοδέψει ένα σωρό χρήματα (πρώτα για τα φροντιστήρια έπειτα για την διαμονή του παιδιού του στη περιοχή που θα περάσει)- και "ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ" λέει "ΒΛΕΠΟΥΜΕ".Πιστεύει πως μέσα σε 4 χρόνια θα αλλάξει το σύστημα και θα μπορεί το παιδί του να βρει δουλειά. Και οι 40χρονοι άνεργοι αυτό περιμένουν. Τα συμπεράσματα δικά σας..

Ο λόγος που δεν θα αναπτύξω περαιτέρω το θέμα είναι επειδή αρκετό "σάλιο" έχουμε σπαταλήσει λέγοντας συνέχεια τα ίδια και έχω σιχαθεί την ώρα που εμείς το κάνουμε οι ιθύνοντες να κάθονται και "να τα ξύνουν".Τραβηγμένο;; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ.

Ο ελληνική κοινωνία πρέπει να μιλήσει με πράξεις και όχι με λόγια πια. Και η κοινωνία είμαι εγώ είσαι εσύ είμαστε εμείς και όλοι οι πολίτες. Η κοινωνία δεν είναι κάποια άλλη όπως συνεχώς θέλουν να μας υπονομεύουν αλλά ΕΜΕΙΣ. Είναι δική μας ευθύνη και όχι των σημερινών κυβερνήσεων ούτε της υποτιθέμενης "Δημοκρατίας".

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Ποιοι σε καταλαβαίνουν;; [YOU & ME]


Κάθομαι και ακούω το you & me από Lifehouse..Τι όμορφο τραγούδι..Και κάθομαι και αναρωτιέμαι γιατί να το αφιερώσεις σε κάποιον αν την επόμενη μέρα αρνήσε να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις;;

Η μουσική είναι ζωή, λέμε, επειδή έχει συναισθήματα τα οποία μεταδίδει..Και όταν αυτά γίνονται αντιληπτά και από τους δύο αφήνουν τη μουσική να μιλήσει γιαυτούς. Πολλοί είναι αυτοί που δεν θα έπαιρναν στα σοβαρά ένα τραγούδι..όχι δεν ισχύει κάτι τέτοιο για μένα.

Οι άνθρωποι..παράξενα πλάσματα είμαστε, αα;; Ο καθένας έχει την δική του άποψη,γνώμη,πεποίθηση..διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης προβλημάτων ή γενικότερα καταστάσεων. Διαφορετικοί χαρακτήρες..όμως πάνω από όλα κοινωνικά όντα..και αυτό γιατί ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να μοιράζετε πράγματα,συναισθήματα,και όλα αυτά που έχει στο μυαλό του με κάποιον..κάπου να τα πει..κάπου να τον καταλάβουν. Το τελευταίο φυσικά δεν είναι και τόσο απλό να το βρει..Να βρει δηλαδή κάποιον που να τον καταλαβαίνει..

Λένε πως για να σε καταλάβει κάποιος πρέπει πρώτα να σε έχει γνωρίσει καλά..να σε ξέρει..Υπαινίσσεται έτσι πως το για να σε καταλάβει κάποιος προϋποθέτει κάποιο διάστημα..κάποιο χρόνο..ΔΕΝ συμφωνώ, χωρίς να διαφωνώ με αυτή την άποψη. Σαφώς η άποψη αυτή είναι σωστή δεν σημαίνει όμως πως οποιοσδήποτε που θα προσπαθήσει να σε "μάθει" θα μπορέσει και να σε καταλάβει. Μερικές φορές κάποιος που σε ξέρει λιγότερο ίσως μπορέσει να πλησιάσει το εγώ σου αρκετά γρήγορα και να τον νιώσεις πιο "κοντά" σου..Βρήκες κάποιον που επιτέλους σε καταλαβαίνει!! Εδώ περνάμε στο θέμα των χαρακτήρων, ένα μεγαααααάλο θέμα το οποίο θα αναπτύσσετε από την δική μου προσωπική σκοπιά στο παρόν blog σιγά σιγά :P

Δεν παίζει πρωτεύοντα ρόλο το πόσο καιρό γνωρίζεις κάποιον. Το πρώτο βήμα για να καταλάβουμε κάποιον και να μας καταλάβει είναι να δεχθούμε αυτή την διαφορετικότητα των χαρακτήρων. Φαίνετε εύκολο. Και γνωστό. Γιατί λοιπόν τότε δεν εφαρμόζεται;; Γιατί όλοι το γνωρίζουμε όμως κανείς δεν το αποδέχεται απόλυτα. Όχι εγκεφαλικά αλλά συναισθηματικά! Το υποσυνείδητο κράτα αυτές τις όχι και τόσο ευχάριστες "πισινές".Επομένως πρέπει να κάνουμε τρόπο ζωής το να αφήνουμε τον συνομιλητή μας να εκθέσει το θέμα πρώτα από την δική του πλευρά, χωρίς να επεμβαίνουμε σε αυτό όταν το κάνει και, κατά την διάρκεια που το κάνει να μπαίνουμε στην θέση του και να ΜΗΝ βιαζόμαστε να τελειώσει για να να ξεκινήσει η δική μας "σειρά" αλλά να είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε αυτά που θέλαμε εξ' αρχής να πούμε γιατί ίσως πλέον να έχουμε κατανοήσει λίγο περισσότερο το άτομο αυτό και να του αναγνωρίζουμε κάποια δίκια που του αναλογούν για διάφορους λόγους.

Κάτι σημαντικό επίσης είναι το κατά πόσο ο συνομιλητής μας θέλει να τον καταλάβουμε (γιατί στην ερώτηση κατά πόσο εμείς οι ίδιοι είμαστε διατεθειμένοι να τον καταλάβουμε,απαντά η προηγούμενη παράγραφος).Όταν του εμπνέεις εμπιστοσύνη ο άλλος θα σου ανοιχτεί. Όταν τον θεωρείς ισάξιο σου και έχεις σχηματίσει καλή γνώμη γι αυτόν και τον σέβεσαι όταν μιλάει , θα σεβαστεί το χαρακτήρα σου και ο άλλος..θα του δώσεις την αίσθηση πως "εδώ" περιμένουν να τον ακούσουν.

Όταν αυτά γίνονται αυθόρμητα και όχι προμελετημένα είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Το λεγόμενο "ταιριάζουμε!" (σαν χαρακτήρες). Αλλά και αν προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τα παραπάνω είναι επίσης καλό και θα γλιτώσουμε κάποιους διαξιφισμούς,λογομαχίες.

Αυτά. Πολλά έγραψα :P
Το έχω ερωτευτεί το κομμάτι αυτό(L)

Πόσο εύκολο είναι να ερωτευτείς;;

Πόσο εύκολο είναι να ερωτευτείς;; Άλλοτε σου παίρνει καιρό..άλλες φορές όμως χρειάζονται μόνο δύο μάτια,μία στιγμή,ένα χαμόγελο..και θες να είσαι μαζί με αυτό το άτομο πάει και τελείωσε!Ο έρωτας είναι κάτι το όμορφο και δεν είναι κακό να τον νιώθεις εύκολα και συχνά. Το κακό είναι ότι ο έρωτας είναι τόσο κοντά με τον ενθουσιασμό που πολλές φορές μπερδεύονται και γίνονται όλα άνω κάτω.

Ο ενθουσιασμός, μας οδηγεί να λέμε πράγματα που δεν είμαστε ακόμα σίγουροι πως νιώθουμε απλά και μόνο για να κάνουμε τον άλλον να μείνει δίπλα μας..σα να μην έχουμε χρόνο..σα να βιαζόμαστε για κάτι.

Μα όταν βιάζεσαι δεν απολαμβάνεις τίποτα..όλα θέλουν τον χρόνο τους..ο χρόνος αφυπνίζει την λογική,μας κάνει και βλέπουμε καθαρά και παίρνουμε έτσι πιο σωστές αποφάσεις ,ακόμη και για το τί θα πούμε. Είμαστε πιο σίγουροι έτσι και αποφεύγονται οι παρερμηνείες συναισθημάτων,συζητήσεων κ.α.

Η βιασύνη εμένα με εκνευρίζει..όταν γίνονται πράγματα και περνάνε καταστάσεις τόσο γρήγορα από μπροστά μου με τρελαίνει Σχεδόν δεν καταλαβαίνω τι έγινε,έχω νεύρα και παραλογίζομαι. Παραλλήλως με εξουθενώνει και η αδράνεια..ή η πολύ αργή εξέλιξη των γεγονότων επειδή κουράζομαι και βαριέμαι εύκολα.

You people, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι με μέτρο τελοσπάντων!;;

Και στον έρωτα ισχύουν αυτά τα δύο: αν βιαστείς πολύ θα απογοητευτείς (συνήθως λόγο παρεξήγησης) ενώ αν περιμένεις τα πάντα από τον άλλον ή δεν ανταποκρίνεσαι καταλλήλως σε αυτά που σου λέει ο άλλος θα βαρεθεί, θα μαζέψει τα κουβαδάκια του,θα πάρει το iPod του και σε άλλη παραλία!!


Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Το αγαπώ αυτό το μέρος! [Νέα αρχή]

Τι όμορφη που είναι η ζωή όταν δεν περιτριγυρίζεσαι από σκατά!! Ούτε μπόχα ούτε βρομιά!
Έτσι λοιπόν είχα ακούσει και εγώ και αποφάσισα να μιμηθώ αυτόν τον τρόπο ζωής προσθέτοντας και το δικό μου πάντα στίγμα.

Έχω να πω και να μιλήσω για τόσα πολλά. Το ξέρω. Παρόλα αυτά πρέπει να έχω και την κατάλληλη διάθεση για να το κάνω. Ξέρεις όταν γράφω το κάνω γιατί έχω ανάγκη,επειδή με φωνάζει για να γράψω!

Το αγαπώ αυτό το μέρος!! Εδώ τα πράγματα που γράφω τα βλέπουν μόνο άτομα που ενδιαφέρονται ..και όχι άσχετοι που θα λένε μπούρδες εις βάρος μου χωρίς να με ξέρουν. Τώρα αν κάποιος θα το κάνει μάλλον του αρέσει να σπαταλά ασκόπως τον χρόνο του. Τι να πω!
>
Λοιπόν λοιπόν! Μου αρέσει πολύ το φόντο του blog μου! Τζέο σ' ευχαριστώ για την βοήθεια της επιλογής! xD

Αυτά προς το παρόν..Ανυπομονώ να μου έρθει η όρεξη να αρχίσω τις φιλοσοφίες μου :-)

Καλώς ήρθες στον δικό μου κόσμο :)